تندیس در واقع هدیه و یادگاریست ملموس و قابل دوام برای یک دستاورد خاص که نشان دهنده شایستگی فرد دریافت کننده است. تندیس ها اغلب برای رویدادهای ورزشی، همایش ها ، جشنواره ها و نمایشگاه ها اعطا می شوند. البته امروزه معنای تندیس در کشور ما به کلی تغییر یافته ولی در واقع تندیس یک مجسمه است که در آن شخصیت های واقعی و کامل از شخصیت ها یا حیوانات یا اشکال دیگر با متریالهای با دوام (مانند چوب، فلز یا سنگ) ساخته شده و در جایگاه عمومی قرار می گیرند . تندیس ها در رده هنرهای عمومی قرار می گیرند ، هنر عمومی به عنوان یک حمایت مؤثر و مرسوم برای تفکر افراد، حوادث، مفاهیم و سایر واقعیت های مذهبی، تاریخی، اخلاقی یا معنوی است. بعضی از تندیس ها شهرتی مستقل از شخص یا مفهومی که آنها نمایندگی می کنند دارند ، همانند مجسمه آزادی آمریکا که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، دوران بزرگ مهاجرت را نشان می دهد، زمانی که ظاهر آن در افق به کشتی ها نشان می داد که مسافران تا به حال دنیای قدیم را پشت سر گذاشته اند و به زودی به سرزمین فرصت های نامحدود فرود خواهند آمد.
انواع
مجسمه‌ها می‌توانند از مواد مختلفی چون چوب، گچ، جیپس، فایبرگلاس، فلزاتی همچون طلا، نقره و برنز،برنج، آهن، زاماک و انواع سنگ‌ها مانند سنگ مرمر ، رزین … ساخته شوند و بسته به موارد استفاده در اندازه‌های مختلفی دارند:
مجسمه‌های کوچک را تندیسک (statuette) نیز خوانده‌اند. مجسمه‌هایی که تنها سر و شانه را به تصویر می‌کشند نیم‌تنه (bust) نامیده می‌شوند؛ و به مجسمه‌هایی که در آنها تنها شکل سر تصویر شده باشد، سردیس گفته می‌شود.
تندیسک‌هایی که به عنوان یادبود در مراسم‌های مختلف اهدا می‌شود را در ایران با همان عنوان تندیس می‌شناسند. در میان جنس مجسمه‌ها نوع جدیدی با نام جیپس تولید می‌شود که این نوع مجسمه مقاومت بیشتری نسبت به پلی‌استر داشته و مقاوم در برابر سرما، گرما و رطوبت می‌باشد. این نوع مجسمه‌ها را به شرط دارا بودن کیفیت مناسب رنگ می‌توان در محیط روباز و بیرون از منزل نیز نصب و به کار برد.